Demagun katilu bakoitzak bi koilaratxo kakao-hauts dauzkala eta, haietako bakoitzak 5-6 g pisatzen baditu, zure alaba bakoitzak egunean ia 36 g kakao-hauts kontsumitzen ditu. Bartzelonako Unibertsitateak egindako elikagaien osaketari buruzko taularen arabera, kakao-hauts disolbagarriaren %71,8 azukrea da; beraz, zure alaba bakoitzak egunean kontsumitzen dituen 36 g horietatik, 26 g azukre dira. Ondorioz, zure alabek kontsumitzen duten kakao-hauts kopurua 4 azukre-poltsatxoen edukiaren baliokidea da (kontuan izanda, azukre-poltsatxo bakoitzak 7 g pisatzen dituela).
Azukre kopuru hori zure alabek etorkizunean obetsitatea jasatearen arriskuan eduki dezakeen eragina, egunero egiten duten ariketaren eta jarraitzen duten dietaren araberakoa izango da. Zalantzarik gabe, murriztu beharreko azukre kopurua da. Azukrerik gabeko kakaoa, kaloria gutxikoa edo light erakoa, har daitezke, baina ez dira ordezko bikainak: kaloriarik gabeko edulkoratzaileek azukreak baino zapore gozoagoa dute eta, kopuru handitan erabiliz gero, umearen dastamena alda daiteke, eta, ondorioz, elikagai gozoagoak nahiago eta fruta eta barazki gutxiago jango ditu.
Azukrea, gainera, umeen eta helduen txantxar gehienen erantzulea da, kontuan hartu beharreko beste arrisku bat. Kasu horretan, kakao disolbagarriaren kontsumoa murrizteaz gain, ezinbestekoa da zure alabei kakaodun esne baso bakoitza edan ondoren haginak behar bezala garbi ditzatela azpimarratzea. Onena izango litzateke zure alabek gustuko duten alternatiba bat eskaintzea, kakaodun esne gutxiago har dezaten. Agian, errazena izango zen askarian edo afariko azkenbururako aukera desberdinak proposatzen hastea.

Haurren obetsitate-tasak gora doaz, eta ondo dago zu kezkatuta ibiltzea, horrela neurriak hartuko dituzulako. Dena den, ez da komeni burutik hori ezin kentzea. Ume hain txikietan, oso arriskutsua da gehiegizko pisua definitzea. Beraz, pediatraren aholkuari kasu egitea gomendatzen dizugu, bera baita zure haurtxoaren egoera nutrizionala, garapena, historia klinikoa eta abar baloratu dituena. Gaur egun, badakigu urte bi baino gutxiagoko umeetan, gurasoen pisuak haurtxoaren etorkizuneko obetsitatea haurtxoaren pisuak baino hobeto aurreikusten duela. Adibidez, guraso gizenak dauzkan 18 hilabeteko haurtxo batek arrisku handiagoa izango du etorkizunean obetsitatea garatzeko, nahiz eta haurtxoak pisu normala edukitzea une horretan. Umeen obetsitatea prebenitzeko gako bat da gurasoen obetsitatea prebenitzea. Urte batetik gorako umeen gehiegizko pisua eta obetsitatea saihesteko aholkuak:
Etxean edari azukredunak eta behar ez diren elikagaiak ez edukitzea (gosegarri gaziak, esneki azukredunak, opilak edo gozokiak). Begi bistan aukera osasungarriak edukitzea.
Familiarekin jatea. Ereduaren bidez hobeto ikasten da.
Ahal bada, egiaztatu haurtxoaren logelan telebistarik ez dagoela. Bestela, baliteke haurtxoa telebista gehiegi ikustera ohitzea, hazten ari den bitartean.
Jarduera fisikoa egitea. Eta aire zabalean eta familiarekin izan ahal bada, orduan bai ondo!

Pediatrak zure semearen kasua aztertu ondoren, larritzeko arrazoirik ez dagoela badio, ez duzue zertan larritu. Pertsona osasuntsu gehienek beren eguneroko hidratazio-beharrak asetzen dituzte egarri-sentsazioari jaramon eginez. Eredu gisa, ona litzateke zure semeak egunean laupabost baso ur edatea. Baina, azpimarratu egiten dugu, egarri-sentsazioari jaramon egitea dela beharrak asetzeko modurik onena. Interesgarria izan daiteke, ume txikien kasuan, ura nolabaiteko maiztasunez eskaintzea, batez ere, umea jolasten edo jarduera fisikoa egiten ari denean, entretenituago egongo baita eta baliteke ez erreparatzea egarri-sentsazioari. Horrez gain, izerditzean, ur gehiago galduko du. Baina behartu gabe.
Laburbilduz, komeni da zuen semeari noiz edan eta noiz ez erabakitzen uztea, behartu gabe, eta ura beti eramatea eskatzen duen bakoitzerako. Edozein kasutan, hidratatzeko beste moduetara (edari azukredunak eta zukuak) jotzea kaltegarria izan daiteke, zenbat eta gutxiago, hobeto. Edari azukredunak eta zukuak sarri hartzeak txantxarrak eta obetsitatea edukitzeko arriskuarekin lotuta daude, azukre-eduki handia dute-eta.

Arto-krispetekin, egia da, arriskua izaten da hiru urtez azpiko haurrak itotzeko. Zure haurrek hiru urte eginak dituzte, eta, hortaz, arrisku gutxiago dago. Gainera, esan diguzu zure seme-alabek lehenago ere jan izan dituztela krispetak, eta, beraz, pentsatzekoa da behar adinako trebetasuna edukiko dutela horiek ongi murtxikatzeko eta irensteko. Edonola ere, komeni izaten da heldu bat beti inguruan egon dadin bost urtetik beherako haurrak zerbait jaten ari direnean.
Edonola ere, mikrouhin labean egiteko krispetek ugari izaten dituzte landare-koipe partzialki hidrogenatuak, trans erako gantz azido gisa ezagutzen direnak, eta giza nutrizioaren eta dietetikaren arloan eredugarritzat hartzen diren erakundeek diote ez dela komeni gantz horiek maiz hartzea. Gatza ere ugari izaten dute, eta osagai hori kopuru handietan hartzeak areagotu egiten du epe luzera hipertentsioa izateko arriskua. Hobe da krispetak etxean egitea, oso erraza da eta, gainera, merkeagoa: aski da olio sorta batekin zartaginean egitea; itxaron krispetek «jauzi» egin arte, gozo-gozoak egongo dira. Behin egin direnean, proba itzazu, eta, behar izanez gero, gatz iododuna bota, pittin bat.

«Haurtxoentzako pentsatutako» jogurtak esne artifizialarekin egiten dira, sei hilabetetik gorako haurtxoek kontsumi ditzaten. Urte batetik beherako umeei, ama-esnea hartzen ez dutenei edo edoskitze naturala esne artifizialarekin osatzen dutenei, biberoia prestatzeko erabiltzen den esnea da. Ama-esnearen ordezko horiek erabiltzen dira ez delako komeni urte batetik beherako umeetan behi-esne «normala» edo bestelako esnekiak erabiltzea, giltzurrun- edo digestio-arazoak sor baititzakete. Beraz, jogurt mota horiek 10 hilabeteko haurtxo batek har ditzake, baina kontuan hartu behar da produktu horiek ez dutela ama-esnearen kontsumoa ordezten: edoskitzeak onura ugari dauzka haurren eta amen osasunean eta, ahal izanez gero, ona da urte bietara arte luzatzea. Halaber, ez da komeni esne artifiziala kontsumitzeari uztea, edoskitze naturala osatzeko produktuak direlako, ez ordezkatzeko (prestaketa horiek ez dute jarraipen-esneari eskatzen zaizkion baldintza guztiak betetzen). Horrez gain, egia da haien azukre kopurua altua izan daitekeela, eta hori ez da komeni haurren osasunean. Gainera, ez dira produktu merkeak.
Laburbilduz, zure haurtxoak haiek kontsumi ditzake, baina noizean behin (adibidez, behin astean), eta beti, kontuan edukiz ez dela beharrezko produktua, eta are gutxiago, ezinbestekoa. 12 hilabetetik gora, zure seme edo alabaren elikaduran jogurt «normal» osoak eta naturalak sartzen has zaitezke, hori bai, azukre erantsiak ekidituz.